Türkiye'de popüler tartışmalar vardır. Bu popüler tartışmalar çoğu kez farklı olaylarla hatırlatılır bizlere ve yavaş yavaş beynimize kazınır ister istemez. Özellikle, vazgeçilemeyen ve bir o kadar da hiçbir zaman popülerliklerini yitirmeyen bazı konular vardır. Değerli halkımızın vakti çokmuş ve başkada tartışacak konusu yokmuş gibi birçok kere ısıtılıp tekrar ve tekrar gündeme getirilir. Çoğu zaman sonuçsuz kalan tartışmalar izleriz televizyonlar da, birbirlerine bağırır çağırır profesörler, öğretim görevlileri, din alimleri... Yada gazetelerde köşe yazıları yazan sayın yazarlar, birbirlerine girerler benim, senin ve hepimizin özgürlük savunucuları olarak ve hatta özgürlüklerimizin sınırlarını belirleyerek biz kara cahil (!) halka haddimizi bildirmeye ve sınırımızı öğretmeye çalışarak.

Bu ve benzeri tartışmalarda objektif konuşanlar yada yazanlar nadirdir. Ben aşağıdaki yazıyı olaylara tarafsız gözle bakabildiğini düşündüğüm için Radikal gazetesinden alıntılayarak yazıma ekledim.

Solculuk :

Yazıyı okumadan önce Solculuk hakkında şunu da paylaşmak isterim. Siyasette sol, solculuk ve solkanat kavramı, değişkenlik göstermekle birlikte, sosyal demokrasi, sosyalizm, komünizm, anarşizm ve yeşil politikalar ile özdeşleşmiştir. Solculuk tarih boyunca sağcılığın zıttı olarak görülmüştür. Oysaki, ne sol nede sağ birbirlerinin tam karşıtı değildir. Ve hatta birbirlerinin tamamlayıcısıdırlar.

Sol, Türkiye, Hindistan ve Ortadoğu'da görüleceği üzere genellikle sekülerdir. Fakat bazı Özgür Teoloji ile sosyal adalete odaklanmış Katolik ülkelerde ve kimi Protestan toplumlarda Hristiyan Sosyalizm düşüncesi hakimdir. ABD'de, dini ve sol-kanat kimi zaman beraber çalışır. Örneğin; ABD İnsan Hakları Hareketi solcu olmakla beraber dini sebeplerle kürtaja karşı çıkar.
Orta-sol, solun ortası veya liberal sol tanımı ana akım sol düşünceyi temsil eder ve liberal demokrasi, temsili demokrasi, kişilik hakları ve bir dereceye kadar serbest piyasa ekonomisini desteklemekle birlikte evrensel sosyo-ekonominin öncelikle gözetilmesine de özellikle önem verir. Hafif sol, reformcu, demokratik ve parlementer sosyalizmi destekler. Ağır sol ise toplumda radikal değişiklikler yaratacak devrimci politikaları destekler.

Sol Kelimesinin Kökeni :

Sol siyaset kavramının kökeni Fransız İhtilali dönemine dayanır. İhtilal sonrası kurulan parlemantoda özgürlüklerin destekçisi burjuvalar genellikle başkan koltuğunun solunda oturmaktaydılar. Değişimlere karşı çıkmakta olan soylular ise sağda otururlardı. Bugün Fransız parlemantosunda bu gelenek hala devam etmektedir.

Politikadaki sol kavramının dindeki sol kavramı ile alakası yoktur. Dinlerdeki sol kavramı Hindu Tantra inanışına dayanır. Batı okültizminde ilk kez Helena Blavatsky (1831 - 1891) tarafından "ahlaksız" dinleri tanımlamak amacıyla kullanılmıştır. Dinlerde kötü, pis, ahlaksız kabul edilen şeyler sol taraf ile özdeşleştirilmiştir. Latince kökenli sinister (kötü) kelimesinin diğer anlamları, "sol" ve "şanssız" dır. Yine İbranice'de "smowl" (sol) kelimesi aynı zamanda "karanlık" anlamına gelir. İslam'da pis, kötü kabul edilen şeyler (taharetlenmek vb.) sol el, sol ayak ile yapılır.

Sol kavramının dinlerdeki bu anlamı politikaya da ister istemez etki etmiş, bilinçli veya bilinçsiz olarak sol kavramı zaman zaman "din dışı olma" ile özdeşleştirilmiştir.

Bunları da ön bilgi olarak verdikten sonra alıntı yaptığım yazıyı da okuyabiliriz.

Sol din karşıtlığı mı?

Sol din karşıtlığından ziyade dinlere özgürlüktür. Sol türban karşıtı değil, türban dahil her türlü elbiseye özgürlüktür

Birkaç haftadır Radikal İki’de solla ilgili tartışmalar yayımlanıyor. Bu tartışmalar Sungur Savran’ın “sol liberal” olarak tanımladığı Baskın Oran, Ahmet İnsel ve Fuat Keyman’ı Marksizm’i tartışmaya çağırmasıyla başladı ve devam edeceğe benziyor. Geçen hafta yayımlanan ODTÜ, Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi’nden bir grup tarafından kaleme alınan “‘Türban serbestisi’nin örttüğü” isimli yazı yeni bir tartışma yaratacağa benziyor. Zira yazı solun bugüne kadar gelen sol=dinsizlik yanlış saptamasına yeni bir örnek olarak kabul edilebilir. Burada kalkıp idealizm-materyalizm tartışmasına girmeyeceğim. Zira solun materyalist felsefesini kimse tartışmıyor. Ama sol, komünizm deyince sadece deizm, ateizmin kastediliyor olması kabul edilemez. Bu yanlışlıkta asıl pay, komünizmin yükseldiği dönemde komünistleri “kafirler, dinsizler” olarak halka sunanlarda olmakla beraber, solculuklarını sadece din karşıtlığı üzerinden tanımlayanlardadır da.

Türkiye’de solun yükseldiği 60’lı, 70’li yıllarda solun yükselişini durdurmak için egemen kesimler silahlı mücadeleyi yeterli görmeyerek bütün psikolojik yıpratma planlarını da devreye soktu. Solun din karşıtlığı olarak lanse edilmesi bu dönemlere rastlar. Bu tarz propaganda “komünistler dinsizdir, her şeyimizi alacaklar, eşleri dahil her şeyleri ortaktır” gibi sözlerin basında kullanılması, duvarlara yazılması ve en önemlisi helikopterlerden broşürler halinde özellikle kırsal kesimlere bırakılmasıydı. Belirtmekte yarar var, daha sonra Kürt bölgelerinde bu kez helikopterlerden “PKK’lılar komünisttir, dinsizdir” yazılı broşürler atıldı. Konumuza geri dönersek bu komünizm= dinsizlik propagandası kısa sürede etkisini gösterdi, kırsal kesimin birçok bölgesinde halk komünizme karşı mücadele vermeyi dinsizliğe karşı mücadele vermek olarak algıladı ve kendisi de bu mücadeleye katılmakta gecikmedi. Sonrası hepimizin malumu. Ama asıl ilginç olan bu öyle bir karşıtlığa dönüştü, ki yeni nesil bir kısım “solcu” dahi solculuğu din karşıtlığı olarak algılamaya başladı. Asıl tehlikeli ve yanlış olan da burda ortaya çıktı.

Sloganlara hapsolan sol
Bırakın Anadolu insanı kafasındaki “komünizm= dinsizlik” fikrini yıkmayı, kendilerini sol olarak tanımlayanların önemli bir bölümü artık mücadelelerini tamamıyla “din karşıtlığı” üzerinden yapıyor. En son, dindar kökenli AKP’nin de tek başına iktidara gelmesi, “mahalle baskısı” ve “üniversitelerde türban serbestisi” tartışmalarıyla bu tarz sol hem daha yayıldı hem de daha radikalleşti. Şöyle ki “laikliği koruma” adına CHP, İP, “Türkiye’de komünizmi ben temsil ediyorum” diyen TKP ve birçok kurum-kuruluş-kişi artık sol adına mücadele vermeyi dine karşı mücadele vermek olarak ele alır hale geldi. Peki ama sol din karşıtlığı mıdır? Solu sadece din karşıtlığına indirgemek ve diğer bütün olması gereken özelliklerinden soyutlamak doğru mudur? Baskın Oran’ın deyimiyle “70’lere kazık kakan” Marksizm sorunu yetmezken bir de bu “din karşıtlığına kazık çakan” sol yeni bir sorun yarat mıyor mu? Bu tarz solcular söylem, hal ve hareketleriyle artık trajikomik bir profil çizdiklerinin farkında değiller mi? Ülke gündemini meşgul eden önemli sorunları ele almada, yorumlamada Marx-Engels-Lenin’den ezberlerindeki tek cümleyle açıklama getirme durumları gerçek solcuları utandırıyor artık. Kürt sorununun çözümünü “ulusların kendi kaderlerini tayin hakkı” cümlesiyle, Tuzla’daki işçi ölümlerinin çözümünü “proleterya diktatörlüğü” cümlesiyle, din-laiklik-AKP-türban tartışmasını “din halkın afyonudur” cümlesiyle belirtmeye çalışmak, gerçekte bir şey söylememektir günümüzde ve bu söylem insanlara artık rahatsızlık veriyor. Sloganlara hapsolan bu tarz sol, bırakın solcu olmayan insanları etkilemeyi, solcuları bile kaçırtır duruma geldi.

Konumuza geri dönersek yazının başında belirttiğim “Türban serbestisinin örttüğü” isimli yazıda türban tartışmasını “türban bireysel özgürlük değildir eğer öyle ise bir kadının türban takma seçimi ile Tuzla tersanesindeki bir işçinin çalışma seçimi(!) aynı özgürlük kategorisinin içinde yer alır” diye tanımlamak ve türbanı, türban serbestisini savunanları emek mücadelesinin karşısında göstermek, solu yalnızca “din karşıtlığı” olarak ele almak ve tabii özgürlüklerden soyutlamaktır. Solun ne olduğu başka bir yazı konusu olsa da kısaca değinerek yazıyı bitirmekte fayda var. Eşitlik-özgürlük kavramlarını barındırmayan bir sol, sol değildir. Sol her şeyden önce hümanisttir ve insanın özgürlüğü için çaba verir. Dolayısıyla sol din karşıtlığından ziyade dinlere özgürlüktür. Sol türban karşıtı değil türban dahil her türlü elbiseye özgürlüktür. Sol herkesin eğitim hakkı olduğuna inanır ve bunun için mücadele verir. Bütün dinlere, dillere, kültürlere özgürlük tanır. “Şimdiden özgürlük tanırsam gelecekte bizi ezerler” anlayışı mazur görülemez ve “gelecekte şöyle olacak” diye şimdiden insanların özgürlüklerini engellemek, bastırmaya çalışmak sol değil, olsa olsa sol faşizmdir.

Not:Yazının orjinali Radikal gazetesinin RADİKAL 2 ekinde 27 Haziran 2008, Cuma tarihinde yer almıştır.

Kaynaklar:
Wikipedia - Özgür Ansiklopedi
Radikal Gazetesi
Google
Çeşitli Siteler

Burda...

Din :

Din, genellikle doğaüstü, kutsal ve ahlaki öğeler taşıyan, çeşitli ayin, uygulama, değer ve kurumlara sahip inançlar bütününe verilen isim veya tanımdır. Zaman zaman inanç sözcüğünün yerine kullanıldığı gibi, bazen de inanç sözcüğü din sözcüğünün yerinde kullanılır. Din tarihine bakıldığında, birçok farklı kültür, topluluk ve bireyde din kavramının farklı biçimlere sahip olduğu görülür. Arapça kökenli bir sözcük olan din sözcüğü, köken itibariyle "yol, hüküm, mükafat" gibi anlamlara sahiptir. Bundan farklı olarak çeşitli tanımlamalara da vardır.

Örneğin;

"Din üyelerine bir bağlılık amacı, bireylerin eylemlerinin kişisel ve sosyal sonuçlarını yargılayabilecekleri bir davranış kuralları bütünü ve bireylerin gruplarını ve evreni bağlayabilecekleri (açıklayabilecekleri) bir düşünce çerçevesi veren bir düşünce, his ve eylem sistemidir."

Sözcük olarak dinin tanımı ise, Türk Dil Kurumu'na göre:

"Tanrı'ya, doğaüstü güçlere, çeşitli kutsal varlıklara inanmayı ve tapınmayı sistemleştiren toplumsal bir kurum, diyanet" ve "Bu nitelikteki inançları kurallar, kurumlar, töreler ve semboller biçiminde toplayan, sağlayan düzen".

Sözcük anlamı ve ansiklopedik kavramsal izahı aşarak bir kurum olarak dini tanımlamakta bazı güçlükler vardır. Bilim adamlarının dinin temel özelliği olarak kabul ettikleri unsurlara göre din tanımları da farklılık göstermektedir. Din tanımı birçok farklı bilim dalı ve felsefede farklı biçimlerde ele alınmıştır.

Bergson’a göre din, zekanın dağınıklığı ve çaresizliği karşısında doğanın koruyucu tepkisi ve daha da ileride hayatın bütününe bağlanma, hayat hamlesinin en derinidir.

Edward Sapir’e göre din, günlük yaşantının anlaşılmaz ve tehlikeli ortamı içinde gönül huzuruna iç huzuruna götürecek bir yolun bulunmasıdır ve çok karmaşık bir yapıya sahiptir, doğa ve toplumla ilgili olguları açıklamada insanlara yardımcı olur.

Psikologlara göre din bir üst benlik olayıdır. Bireyi topluluğa bağlayan kişisel yapısının projeksiyon aracılığıyla belirlediği ikincil kurumlardır. Sosyologlar ise dini toplumla açıklarlar.

Parsons’a göre ise din, kainatta insanın yeri, insanın diğerleriyle ilişkisi, çevresi ve diğer insanlarla ilişkilere bağlı olarak arzu edilir olan ve olmayan şeyler hakkında geliştirilen ve gerçekleştirilen bir anlayıştır.

Tasavvuf ve din psikologlarına göre din, insan-ı kamil insan olmaya sevkeden bir disiplindir.

Satanist kilisesinin kurucusu Anton Szandor Lavey'e göre İnsan yaşamını etkileyen her türlü elektriksel alandır.

Farklı din tanımlamaların ortak noktaları birleştirildiğinde, din insanlara bir hayat tarzı sunan, onları belli bir dünya görüşü içinde toplayan kurum, bir değer biçme ve yaşama tarzı; yaratıcıya isteyerek bağlanma, birtakım şeyleri duyma, onlara inanma ve onlara uygun iradi faaliyette bulunma olgusu; üstün varlıkla ona inanan insan arasındaki ilişkiden doğan deneyimin inanan kişinin hayatındaki etkileri olarak tanımlanabilir.

Genel olarak din, doğaüstü bir nitelik taşır, mukaddestir, değişmezdir (dogmatik) ve gönülden bağlanmayı yani teslimiyeti gerektirir. Pek tabii ki din tanımı, özellikle dini bir bakış açısından, her farklı dini grup ve dinde çeşitlilik gösterir. Dinin taşıdığı nitelik ve öğeler de farklı dinlerde büyük bir değişiklik ve çeşitlilik göstermektedir.

Din kavram, anlayış ve türlerinin gelişimi tam olarak bilinemediği gibi tam olarak belirlenememektedir de. Bunun en büyük nedeni, açıkça ayrıştırılabilecek devrelere sahip olmamasıdır. Yine de, özellikle 1800'ler sonrası yapılan arkeolojik kazılar ve dünyanın geri kalanından izole edilmiş kültürlerin antropolojik ve tarihi yapılarına dair elde edilen bilgi ve gözlemler sayesinde, bir kronoloji elde edilememiş olsa da bir tipoloji geliştirilebilmiştir.

Bugün eldeki bulgular ve var olan kültürel çeşitlilik sayesinde, gerek eski gerek yeni farklı din tipleri, formları ve anlayışları tanımlanmıştır. Bu tanımlamalar akademisyenler arasında çeşitlilik gösterse de belli bir oranda benzeşmektedir.

Felsefe

Düşünbilim veya felsefe, sözcük kökeni olarak Yunanca seviyorum, peşinden koşuyorum, arıyorum anlamına gelen "phileo" ve bilgi, bilgelik anlamına gelen "sophia" sözcüklerinden türeyen terimin işaret ettiği entelektüel faaliyet ve disiplin. Buna göre, felsefe Yunanlılar için, ‘bilgelik sevgisi’ ya da ‘hikmet arayışı’ anlamına gelmiştir. Başlangıçtaki bu özgün anlama göre, her türden bilimsel araştırmacıya filozof adı verilmiştir.

Felsefe varlık ve düşünmeyi oluşturan ilkeler, gerçeklik ve nedenselliğin araştırılmasıdır. belirli bir konuda yoğun ve sistematik düşünmektir.Çoğunlukla büyük filozofların çalışmalarının toplamına denilir. Filozoflar tarafından ortaya atılmış çeşitli soruların cevaplarının aranması anlamına gelir. Bir diğer tanımı bir tür kritik, yaratıcı düşünmedir.Bu anlamların herhangi biri ayrı olarak düşünülemez.


Din felsefesi :

Felsefenin, dinin özünü, ilkelerini, din tanımlarını, çeşitli Tanrı kavramlarını, Tanrı, insan ve evren ilişkisini, Tanrı tanımlarını, Tanrı'nın var oluşuyla ilgili kanıtlamaları, inanç, akıl, vahiy ve dogmanın anlamlarıyla karşılıklı ilişkilerini, dinin tecrübenin doğasını, değerini ve geçerliliğini, ruhun ölümsüzlüğünü, din-devlet ilişkileriyle, din-felsefe ve din-bilim ilişkilerini konu alan dalıdır. (Kaynak: Ahmet Cevizci, Paradigma Felsefe Sözlüğü, 'Din Felsefesi Maddesi')


"Din felsefesi, dinin kendiliğinden varoluşsal hareketi için bir tür rasyonel bir meşrulaştırma sağlar. Kutsal, Tanrı, kurtuluş, ibadet, kurban, dua, ayin ve sembol gibi dinler tarihinin temel konularını analiz eden din felsefesi, dinin, dini tecrübenin ve onun ifadesinin doğasını belirler." (bkz. Dinin Tarihsel Fenomenolojisi)

Din, Felsefe ve Metafizik :

Dini ve bilimsel doktrinler arasında, metafiziksel kozmolojinin felsefi perspektifi yer almaktadır. Bu yaklaşım, antik çağda evren, insanlık ve Tanrı kavramının doğası üzerine mantıki yargılar çıkarmaya çalışmaktaydı. Din ve Bililm arasındaki anlaşmazlığı çözmek için geliştirilmiş önemli felsefi araçlardan biri de Occam'lı William tarafından dini savunmak için geliştirilmiş, "Occam'ın usturası"dır.[Occam'ın usturası: Birden fazla açıklama gözlem sonuçları ile uyumlu ise ve rakip varsayımlar arasında seçim yapmak için deneysel kanıtlar yoksa, en basit varsayımı en olası doğru varsayım olarak seçmektir.] Fakat bu argüman sıklıkla bilim felsefesinde bilimi savunmak için kullanılmaktadır.

Bu hususta not edilmesi gereken bir şey de felsefenin epistemoloji dalıdır. (Epistemoloji, bilginin doğası, kapsamı ve kaynağı ile ilgilenen felsefe dalıdır. Bilgi felsefesi olarak da adlandırılmaktadır.) Bu dal, insan bilgisinin doğası ve sınırlarının yanısıra inançların, doğru veya yanlış olduğunu nasıl anlayacağımızı veya kabul edeceğimizi sorgular.


Kitap önerisi:

Din Felsefesi

Türkiye Uefa Avrupa Şampiyonasında Yarı Finalist!!!
Viyana'da oynana maçta eşitliğin bozulmaması ile geçilen penaltı atışları sonucu Türkiye Yarı Finalist oldu. Beklenmedik, hayali kurulan ama gerçekliğinde şüphe edilen, inanılamayan bir sonuç....

Herşeyi Altüst eden Geri Dönüş: Türkiye'ye gol atmayın! Atarız!

Uzatmalarda Luka Modrić'in ortasına Ivan Klasnić'in kafası ile gelen golle, tüm herkes çarşamba günü İlk yarı Finalist olan Almanya'nın rakibi Hırvatistan olacak diye düşünmeye başlamışken, Türkiye'miz 3. kez geriden gelip skoru Semih Şentürk'ün inanılmaz golu ile lehine çevirmeyi başardı. Penaltılara geçildiğinde Hırvatistan hala şoktaydı ve konsantrasyon eksikliği yaşadılar. Böyle bir golü beklemiyorlardı. Kim bekliyordu ki?


Modric ve Srna'nın penaltı atışları gole çevirememesinin ardından, Rüştü Reçber Mladen Petrić'in penaltısını kurtardı. Arda Turan, Semih Şentürk ve Hamit Altıntop ise penaltıları gole çeviren oyuncularımızdı.

Yarı Finalde Oynayamayacaklar:

Maçta sarı kart gören; Emre Aşık, Tuncay Şanlı ve Arda Turan ile son maçta kırmızı kart gören Volkan Demirel cezalı oldukları için Yarı Final maçında oynayamayacaklar. Ne şanssızlık!

Futbol basit bir oyundur. Top bir oraya, bir buraya gider gelir ve sonunda Türkler kazanır

Bu maçtan sonra Ünlü İngiliz futbolcu Gary Lineker’ın "Alman Milli Takımı efsanesi"ni tanımlarken "Futbol basit bir oyundur. Top bir oraya, bir buraya gider gelir ve sonunda Almanlar kazanır" sözünü değiştiriyoruz ve kendimiz uyarlıyoruz; ''Futbol basit bir oyundur. Top bir oraya, bir buraya gider gelir ve sonunda Türkler kazanır".

Tebrikler Türkiye Milli Takımı, Oyuncuları ve tüm emeği geçenler...

Burda...

Bazıları vermez.... Neden mi? hep beraber bir mantık yürütelim ve neden vermediklerine dair bir cevap arıyalım!

Bu tarz bi soruya verile/alına=bilecek cevapları alt alta yazmak mümkün. Ancak daha öncesinde;

Bu soruya cevap vermeyen insanın ruh hali ne/nerede/nezaman/nasıl/niçin olabilir?

* Kötü hissedip söyleyememek,
* Konuşursam göz yaşlarıma hakim olamam korkusu,
* Soran kişiye karşı kızgınlık ve daha fazlası,
* Diş telleri ile birleşmenin yeni yeni vücud bulması,
* Sorulan dilden bir haber olmak,
* Mongol, gerizekalı,... gibi kelimeleri kendine yakıştırmak, hatta küfredilmekten hoşlannanlardan olmak,
* Uyku hali, tilki yada tavşan uykusu olabilir.

Peki, devamlılık arz eden bir duruma dönüşmüş ise...

Herkese karşı ve hergün yaşanan bir durumsa;

* Kötü çok kötü a.cuk gibi hissetmekten olabilir.
* Konuşursam 2 kelimeyi bi araya getiremem korkusunun doruk noktasına ulaşmışlık olabilir.
* Soran kişiye ben senin .... le başlayan cümleleri saydırmakla meşgul beyin dile görev atıyamıyor olabilir.
* Evrimini tamamlayamamış olabilir.
* Diş Telleri ile birleşmeyi abartıp kafa tasının içinede tel döşetmiş olabilir.
* Bildiği tek dil olan Ana Dilinide unuttmak,
* Soruya soru ile cevap verme hastalığına yakalanmış olmak
**-*Nasılsın?
**-**Nasılım? (Nasılmışım?) , Niye sordun?

gibi mantıklar yürütebiliriz.

Bu durumu nasıl karşılarsınız?

* Backhand ile,
* Avuç içi ile,
* Karşılamam, karşılarsam namerdim.
* Duymadığını düşünerek tekrar sorarım (iyilik yap iyilik bul)
* Konuşmak istemiyor heralde diye düşünürüm.
* Ve bir daha da asla ''Nasılsın?'' demem ona
* Naptı lan, Naptı ayyaş, Nassın topoş, Naptı godoş, Naptı Lan pinti?, Suskun Böcek Naber ?, Neldu lan bişeymi girdi de acından konusamıyon? gibi şiddeti ve tahriki artan yakıştır/benzetmalar/meler yaparak onu sinir etmeye çalışırım!
* Bir iki başarısız deneme sonrası o insanı görmezden gelirim.


Hergün karşılaştığınız birini ''Günaydın'' , ''Merhaba'' , ''Nasılsın'' vb. selamlama sözcüklerine yada cümlelerine cevap vermemesi gerçekten sinir bozu olabiliyor.


Ruslar bu konuyu kökünde temizlemişlerdir. ''Nasılsın ? '' sorusu bizdeki (Merhaba, Nasılsın? vb. Artık kalıplaşmış bir bütündür bu soru ağız alışkanlığıda diyebiliriz ) yada İngilizlerde (Hi? How are you? etc.) olduğu gibi kullanılmaz. Gerçekten çok merak edildiğinde sorulan bir sorudur. Ve sorulduğunda cevabı (votka eşliğinde olursa iyi olur) yaklaşık 15 dk dan başlayarak uzun bir muhabbete dönüşebilir. Bu tarz cevapları vermekten hoşlanmayanların köklerinde Rus geni olduğundan şüpheleniyorum.

Burda...

Uzun süredir sıkıcı olan futbol (Almanya ve Hollanda hariç) trafiginin bugün öyle bir anlaşılmaz derece de tavan yapması sonuçu 2008 Avrupa Şampiyonası Şampiyonunu açıklıyorum: Hollanda!!! Aman aman kelimeler yetmez bu güzel futbol şölenini bizlere sunan portakallar için... Fransa'ya hiç acımadılar aynı İtalya'ya yaptıkları gibi rakiplerini göle boğdular. Tebrikler yetmez! Ben çok beğendim.

Tek kelime ile süperdi...